Kiezen voor collectieve veiligheidsmaatregelen Voordelen en nadelen van collectieve valbeveiliging

Richtlijnen bij het kiezen van veiligheidsmaatregelen op daken en gebouwen

Belangrijk om te weten:

Uiteraard begint alles via een veilige toegang tot het dak. Dit kan zijn een genormeerde kooiladder, een vaste trap binnenin het gebouw of een trappentoren bij een tijdelijke werf.

Eénmaal u mensen op daken stuurt voor allerlei werkzaamheden, dan bent u als bouwheer, eigenaar of bedrijf het risico zo veel mogelijk te beperken om lichamelijke of andere schade preventief te voorkomen.

Wanneer de mogelijk bestaat om een risico collectief te beveiligen dat dient u in eerste instantie hiervoor te kiezen. Pas wanneer collectieve veiligheidsmaatregelen niet mogelijk zij, kan men opteren voor individuele of persoonlijke veiligheidsmaatregelen.

Hierna gaat de keuze automatisch uit naar het plaatsen van levenslijnen ter hoogte van de dakrand, rond koepels en gevaarlijke openingen in het dak. Levenslijnen kunnen gebruikt worden tot maximum 3 personen. Lukt het niet om levenslijnen te plaatsen

Onder collectieve maatregelen tegen valgevaar op een dak is het plaatsen van hekwerk de ideale oplossing.

Hieronder vindt u de pro en contra’s van de 2 meeste geplaatste valbeveiligingssystemen:

Bijkomende argumenten om te opteren voor collectieve valbeveiliging (hekwerk) in plaats van individuele valbeveiliging (levenslijnen/ankerpunten) :

• Indien men werkt met levenslijnen : altijd verplicht met minimum twee mensen op het dak ,bij hekwerk kan een onderhoudsmonteur alleen op het dak.
• Voor individuele valbeveiliging is een bepaalde kennis nodig om te werken met harnas en vallijn. Zeker bij ankerpunten is er een doorgedreven opleiding nodig omdat men hier werkt met een vallijn die moet ingesteld worden in functie van de plaat waar men zich aanlijnt.
• Met levenslijnen : verplichte keuring bij indienststelling, en nadien jaarlijkse herkeuring. Niet alleen van het lijnsysteem, maar ook van alle andere benodigdheden (harnassen, vallijnen, …) Bij hekwerk geen keuring / herkeuring noodzakelijk.
• Met levenslijnen verplicht bijhouden van een logboek met vermelding van wie het dak wanneer betreedt. Dit is een administratieve kost voor het bedrijf.
• Montage van levenslijnen houdt in dat het dak moet geperforeerd worden . Elke perforatie is op termijn een mogelijke kans op lekken in de waterdichting. Zelfdragend hekwerk wordt eenvoudig boven op de bestaande dakdichting gemonteerd zonder doorboring van de dakhuid.
• Bij het plaatsen van een lijnsysteem moet er geboord worden om tot de draagstructuur te komen. Dit is niet altijd evident indien er binnen in het gebouw gewerkt wordt tijdens het boren.
• Montage van levenslijnen bestaat enerzijds uit het plaatsen van het systeem, maar anderzijds ook uit het waterdicht aanwerken van de doorboringen door een gespecialiseerd dakdekker. Hierdoor zal de totale montagekost niet veel goedkoper zijn.
• Het is een bekend gegeven dat onderhoudsmensen die het dak opgaan vol goede moed beginnen met zich aan te lijnen. Redelijk snel na het starten wordt dit werken met harnas en vallijn als zeer storend ervaren en heeft men de neiging zich niet langer te beveiligen. Een risico dat niet bestaat bij het gebruik van hekwerk.
• De voorbije 10 jaar hebben we de ‘’terugverdientijd’’ zien evolueren van 10 à 12 jaar naar 5 à 7 jaar. Dit enerzijds omdat de regelgeving naar individuele beveiliging (normering en keuringsverplichtingen) verstrengd werd en anderzijds omdat door de zeer grote volumes het hekwerk goedkoper in aanschaf werd.

Waar in België 10 jaar geleden ongeveer een verhouding was van 80 % individueel en 20 % collectief, is dit ondertussen geëvolueerd naar 30 % individueel en 70 % collectief.

Dit omdat de huidige daken veel intenser worden belopen omwille van onderhoud. Denk hierbij aan technische installaties, zonnepanelen, groendaken, ……

Wenst u nog meer info omtrent andere mogelijkheden, aarzel niet om ons vrijblijvend te contacteren.